შესახებ

18.07.1953 წელს დაიბადა ქალაქ თბილისში.

მკვიდრი თბილისში, კრწანისის ქუჩა 5 ა

1970 წელს დაამთავრა თბილისის # 65 საშუალო სკოლა.

1971-1976 წლებში სწავლობდა თბილისის სახელმწიფო სამხატვრო აკადემიაში.

1977 წლიდან მონაწილეობდა გამოფენაში თბილისში, მოსკოვში, რიგაში.

1979 წ. – მონაწილეობს საერთაშორისო კერამიკული სიმპოზიუმში (იურმალა, ლატვია).

1980 – ვალორი საერთაშორისო გამოფენის ლაურეატი (საფრანგეთი).

1982 წელს ის მონაწილეობს საერთაშორისო კერამიკული სიმპოზიუმში (იურმალა, ლატვია).

1983 – გამოფენა თანამედროვე ხელოვნების ცენტრში (მოსკოვი).

1984 _ გამოფენა თბილისში.

1985 _ საერთაშორისო სიმპოზიუმი ბაკურიანში.

1987 _ ინდივიდუალური გამოფენა Balingen (გერმანია).

1988 _ ინდივიდუალური გამოფენა ბობლინგენში (გერმანია).

1989 _ ინდივიდუალური გამოფენა ალბტტტადში (გერმანია).

1990 _ ინდივიდუალური გამოფენა Zindelfingen, Ulm (გერმანია).

1991 – გამოფენები როტვეილში (გერმანია),

Mona Bismarck- ის (საფრანგეთი) ცენტრის გალერეა

კან-სურ-მაიერის მხატვრები, ციხე (საფრანგეთი).

1992 – გამოფენა როუზვიტა ბენკერტის გალერეაში ციურიხში (შვეიცარია),

გამოფენა Zigmaringen (გერმანია).

1993 წ. – გამოფენა ბრიზგოში (შვეიცარია),

ფრიდრიხშაფენში (გერმანია).

1994 – გამოფენა “Art Salone del Circolo Savlagau” პალერმოში (Sicily, იტალია).

1995 – გამოფენა კონცენტის უნივერსიტეტის საგამოფენო დარბაზში (გერმანია).

1996 – გამოფენა სტამბულში (თურქეთი),

გამოფენა “Alte-Kanclay გალერეა” (გერმანია).

1997 – გამოფენა კოპენჰაგენში (დანია),

გამოფენა “შორის Mose”, Rockland, (აშშ),

გამოფენა “სალონი იაამამოტოში” სოჰო, ნიუ-იორკი (აშშ).

1998 – გამოფენა ჰააგის “ტეესანდრა გალერეაში” (ნიდერლანდები).

2000 – გამოფენა ფრანკფურტში (გერმანია).

2001 _ გამოფენა “გალერეა დ არტე” რომი (იტალია).

მონუმენტური ვიტრაჟები:

2002 წ. ბათუმი, ეროვნული ბანკი, საქართველო

2004 _ ქუთაისი, ეროვნული ბანკი, საქართველო

2007 – ელ-ქუვეის კულტურის ცენტრი (ქუვეითი).

2013 _ კლინიკური მედიცინის სამეცნიერო კვლევითი ცენტრი (თ. თოდუა კლინიუმი), თბილისი, საქართველო

2002 წლიდან დღემდე დიპლომის თეზისის დირექტორი თბილისის სახელმწიფო სამხატვრო აკადემიაში კერამიკის თავმჯდომარეა.

დღეს ის განაგრძობს შემოქმედებით საქმიანობას.

1953 წელს დაბადებული ალექსანდრე კაკაბაძე არის რევაზ იაშვილისა და ალდე კაკაბაძის მოწაფე. მისი წლიანი სწავლა ტრადიციული შავი ჭურჭლის ჩავარდნაში დაეცა. მისი მხატვრული განვითარება გავლენას ახდენს ალდე კაკაბაძე. სწავლის დასრულების შემდეგ ის მუშაობდა გრაფიკაზე, ფერწერასა და სკულპტურაში, და ის არქეოლოგიურ გათხრებებს 11 წლის განმავლობაში მიუძღვნა. მისი სემინარი ცათამბჯენის მეცხრამეტე სართულზე მას 1990-იანი წლების დასაწყისში კრიზისული სიტუაციის გადარჩენის საშუალება მისცა. 1988 წლიდან ის რეგულარულად იმოგზაურა გერმანიაში. ის შეფუთავს მანქანას, სავსე ბენზინზე სავსე ბენზინგასამართი სავარძლები უკრავს, უნგრეთსა და ჩეხეთის რესპუბლიკის გავლით – 600 კილომეტრიანი მიტოვებული სტეპის მეშვეობით. ჩემი შეკითხვაზე კერამიკის ნაციონალური იდენტობის შესახებ ის ამბობს, რომ ისინი თავად გამოხატავდნენ მასალას. ამჟამად ის ცდილობს შექმნას უწყვეტი კერამიკის მოპოვება, ისევე როგორც ექსპერიმენტების მუშაობის აქცენტები. იგი ცდილობს მინაებისა და ლითონის კერამიკის მასალების კომბინაციებს, მათ შორის სხვა ხერხისა და ფერწერის ნიმუშის თვალსაზრისით. 1992 წელს, რუსულ ხელოვნების სახლის ბერლინის გალერეაში განსაკუთრებული ვიზების დათვალიერება შევამჩნიე: მკაფიო, სუსტი სახით შიგთავსიანი შუშის შემავსებლები, რომელიც გამოიყურებოდა დეკორატიული პატარა ფანჯრით. ხმის და მტკნარი სიზუსტით მისცა ძალიან უცნაური ხმა. მე ვთხოვე ენთუზიაზმით მხატვრისთვის, რომელიც უპასუხა უპასუხოდ, ეს იყო ქართველი კერამიკოსი მთებში, სადაც ვერ მიხვალ იქ, სადაც მხოლოდ ომი იყო.